بنفشه رضايي - سوگيري ها را که کنار بگذاريم، نظر بيشتر اقتصاددانان کشور اين است که ادامه ارز ترجيحي به نفع کشور نيست و علاوه بر فراهم آوردن زمينه فساد و سوء استفاده مالي، هيچ توجيه اقتصادي ندارد. گرچه هدف از اين تصميم گيري کمک به معيشت مردم، توزيع عادلانه کالاها و بهبود و بالابردن کيفيت زندگي آنان است، اما گذر از اين برهه کاري دشوار براي مسئولان و روزهايي بسيار سخت براي مردم به خصوص دهک هاي آسيب پذير است؛ زيرا که مردم درباره چند و چون و مزيت هاي آن چيزي نمي دانند و تنها سبدهاي خاليشان را مي بينند. از طرفي رسانه ها و پيش تر از همه رسانه ملي در توجيه مخاطبانش درباره اين تصميم اقتصادي دولت عملکرد ضعيفي داشته و در اين ميان کاهش اعتماد مردم به تصميم گيري هاي دولتي ها و گزارش هاي جهت دار رسانه ملي در آشفته شدنشان بي تأثير نبوده است.
هرچقدر هم اين طرح قوي باشد، مانند تمام طرح هايي که در کشور به مرحله اجرا مي رسد، يک ضعف بزرگ در آن، يعني عدم نظارت دقيق، به چشم مي خورد. به گفته مسئولان قيمت چهار قلم کالا شامل مرغ، تخم مرغ، لبنيات و روغن با اينکه افزايش يافته اما اين افزايش کمتر از يارانه پرداختي است. اما واقعيت اين است که ضعف در نظارت بر بازار موجب افزايش خودسرانه ديگر کالاها و مايحتاج اساسي مردم شده است. از طرفي هر چيز ديگري که براي موجود شدنش به يکي از اين چهارقلم کالاي اساسي نياز دارد به شدت افزايش قيمت داشته است. قيمت بستني، نان هاي ساندويچ، پيتزا و تمام غذاهاي فست فودي و غيرفست فودي حتي ساندويچ همه پسند فلافل که مناسب همه جور کيف پولي بود، به شدت تحت تأثير قرار گرفته است. شکي نيست که اين وضعيت پيامدهاي جبران ناپذيري براي مردم کشور به خصوص مردم شهرهاي کمتر برخوردار مانند کرمانشاه مي تواند داشته باشد.
شهرام کرمي دادستان کرمانشاه هفته پيش در نشست اعضاي شوراي قضائي استان کرمانشاه که با حضور دادستان کل کشور برگزار شد، اعلام کرد: «در سال 1400آمار سرقت‌هاي خرد در کرمانشاه حدود 23هزار و 700فقره بود که نسبت به سال قبل از آن حدود 517 درصد رشد داشته که ميانگين کشوري آن حدود 19درصد است».
کرمي بيان کرد: «در شهر کرمانشاه حدود2هزار معتاد متجاهر و کارتن خواب زندگي مي‌کنند درحاليکه ظرفيت کمپ‌هاي شهر کرمانشاه حدود 400نفر است، بنابراين حدود يک هزار و 600 نفر ديگر داريم که در طول شبانه روز در شهر رها هستند و براي تأمين مواد و مايحتاج خود دست به سرقت‌هاي خرد مي‌زنند. وي گفت: اگر هر روز فقط10 درصد از اين افراد دست به سرقت بزنند روزانه 160سرقت خواهيم داشت در حالي که امکانات و نيروي انتظامي هم براي جلوگيري از اين سرقت‌ها به اندازه کافي نيست و در نهايت وجود اين سرقت‌ها نارضايتي مردم را به دنبال دارد».
آيا مردم شهري مانند کرمانشاه با آمار بالاي بيکاري، آسيب هاي اجتماعي متعدد و شرايطي که از زبان دادستان ذکر شد، مي تواند توان تاب آوري مناسبي در شرايط کنوني داشته باشد؟
چند روز پيش خبرنگار ايرنا در تهران نوشته بود:«يک پايان تلخ، بهتر از يک تلخي بي‌پايان است»؛ ديالوگي مشهور از يک فيلم که مي‌توان آن را به شرايط امروز کشور هم تعميم داد. دولت تصميم گرفته استبا تمام مشکلات و سختي هاي پيش‌رو به توزيع ناعادلانه يارانه در کشور پايان دهد».
حال سؤال اينجاست: تکليف آنانکه ديگر تحمل اين همه تلخي و سختي را ندارند چه مي شود. چه کسي براي اين همه تاب آوري مردم کرمانشاه تاکنون هورا کشيده است و به آن پاداش داده است. پايان تلخ و تلخي بي پايان براي آنانکه هر روز سفره شان خاليست و هر سال خانه به دوش هستند يک معنا دارد!
