شهرمن- بهزاد خالوندي
قيمت اجاره بهاء و رهن مسکن در کرمانشاه به مرز کاملاً غيرقابل تحملي رسيده است. افزايش دو تا سه برابري قيمت ها عملاً امکان تامين سرپناه را براي بسياري از شهروندان غيرممکن کرده است. کساني که به بنگاه هاي معاملات ملکي مراجعه مي کنند از شنيدن اين ارقام سرسام آور خشکشان مي زند. بي گمان بخشي از اين افزايش قيمت ها محصول تورم و رکود فعلي کشور است ولي بخش اعظم آن حاصل حرص و طمع و رواج اخلاق کاسبکارانه در بخش هايي از جامعه است. عده اي دنبال اين هستند که به هر بهانه اي قيمت ها را افزايش دهند. برخي حاضرند خانه شان خالي بماند ولي آن را به قيمتي منصفانه تر به همشهري هاي بي سرپناه خويش اجاره ندهند. اين افراد ککشان هم نمي گزد اگر همان زن ها و بچه ها را فردا، آواره و ويلان در گوشه اي پارک ها ببيند. لابد توجيح شان براي اين همه سنگدلي اين است که به هر حال مال شخصي است و طبق قانون خريد و فروش آزاد، آن ها حق دارند سقف قيمت ها را تعيين کنند. در آن سو غيرت مردم هم اجازه نمي دهند زن و بچه هاي شان در گوشه خيابان بخوابند پس به هر قيمتي شده بايد پول مطالبه شده را تامين کنند.
براي مردماني که در تاريخ به پهلوان منشي و جوانمردي شهره بوده اند، تجربه چنين روزهاي شرم آوري، واقعا سخت است. در شهري که همين تا چند نسل قبل تر مردمانش خانه شان را رايگان در اختيار مسافر، زوار و در راه مانده قرار مي دادند و سفره سخاوتشان همواره پهن بود، حال عده اي پيدايشان شده اند که بويي از انسانيت نبرده اند و مرزهاي دنياپرستي و اخلاق کاسبکارانه را جابجا کرده اند. البته اين اخلاق کاسبکارانه تنها مختص بخش هايي از جامعه نيست بلکه در بخش دولتي نيز هستند کساني که با افتخار از اين مرام شرم آور دفاع مي کنند بي آنکه بدانند در چه کشوري زندگي مي کنند و مردم دور و برشان در چه تنگناهاي اقتصادي قرار دارند و برخي از آن ها چگونه شب را به صبح مي رساند.
انتهاي اين پول پرستي و کاسبکاري هر چه هست توسعه يافتگي نيست. توسعه با دلالي و سودپرستي به دست نمي آيد. در همين غرب هم که ما به طعنه دنياي سرمايه داري خطابش مي کنيم مرام ثروتمندان اينگونه نيست. بسياري از چهره هاي معروف، بخش اعظمي از ثروت شان را صرف کارهاي عام المنفعه مي کنند. البته به رغم همه اين اتفاقات ناخوشايند در کرمانشاه نيز هنوز آن مرام و معرفت پهلواني و رسم نيکوکاري برچيده نشده است. هنوز تعداد خيرين و نيکوکاران بسيارند. همان کساني که در همين زلزله بزرگ سرپل ذهاب به کمک مردم آسيب ديده شتافتند و مدرسه و خانه و درمانگاه ساختند. يا همين شيرزادخان کلهر که تازگي به رحمت خدا رفت به رسم بزرگان قديم منزلش درب نداشت. کمي به خودمان بيايم اين افرادي که به دنبال منزل اجاره اي هستند از هم همنوعان ما محسوب مي شوند. به هم نوعان خود رحم کنيم. ثروتي که با انسانيت و سخاوت همراه نباشد خوشبختي نمي آورد بلکه مايه نکبت و بدبختي است.
