بنفشه رضایی صاحب امتیاز و مدیرمسئول ماهنامه شهرمن در هشتاد و پنجمین شماره این ماهنامه که در سال های گذشته به صورت هفته نامه منتشر می شد، علت توقف طولانی مدت در انتشار این نشریه را در سرمقاله اش توضیح داد.
او نوشته است:
حضرت سعدي مي فرمايد: «دو چيز طيره عقل است؛ دم فرو بستن به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشي».
حال آنجا که بايد زبان بگشايي و حق بگويي اما مجال نباشد، دم ببندي و يا مجبور باشي از حواشي نامربوط سخن بگويي، تکليف چيست؟
اين بزنگاه بود که احساس کرديم آنگونه که بايد سخن نمي گوييم و در پاسخ به خواسته مردم براي آنکه زبانشان باشيم عاجزيم، قلم زمين نهاديم و مجوز انتشار شهرمن باطل شد. مانند فرزند از دست داده اي بوديم اما پشيمان از انتخابمان نه! چون مي دانستيم خوب است گاهي در خود فرورفتن و بازنگري در احوال خود، شايد که در مسير کمال افتي. به واقع بگويم که نه کمبودهاي مالي سبب بود و نه سختي کار؛ شاهدش همه آنان که ما را مي شناسند و همکاران درد آشنايمان مي دانند که از روز نخست روزنامه بوديم نه روزي نامه! تنها بي انگيزگي و واهمه از ناحق گفتن و کاغذ سياه کردن و اثرگذار نبودن بر حال و روز شهرمان و مردمانمان بود که اين شد. روزهاي بي «شهرمن» گذشت اما سخت گذشت. اکنون هستيم و با خود عهد کرده ايم آنچه در توان داريم به ميان نهيم تا در بهتر شدن حال اين شهر و ديارسهيم شويم. همچنين به اين اين باور رسيده ايم که گاهي نبودن کارسازتر است اما دست از قلم سرد کردن و سکوت گزيدن گره اي در گلو مي اندازد، جان سوز که ديگر تابش نمي آوريم.
دفتر تازه« شهرمن» را به ياد بزرگمردي از نام آوران «دکتر جواد کريمي» ورق مي زنيم و زادروزش را در اسفندماه گرامي مي داريم.
از عمق جان آرزومنديم که باز آن روز نيايد که فراق آيد و از حضرت حق مي خواهيم که در راه درست و نوراني هدايتمان کند و ما را در بهتر شدن حال و روز مردم خوب اين سرزمين سهمي دهد.
به دعاي خيرتان نيازمنديم.
