شهرمن- کیومرث رضایی
یادم می آید دبستانی که بودم، یکی دوهفته به عید مانده همه بچه ها اجازه می خواستند که به مدرسه نیایند. بیشترشان می گفتند می خواهیم مسافرت برویم. یکی شمال، یکی شیراز و...این سفرها برای بچه هایی ساکن دریک محله قدیمی که پدر بعضی از آنها کنار همان دبستان چرخ بار بری داشت یا دست فروشی می کرد کمی عجیب بود و معلوم بود بهانه ای بیش برای غیبت از مدرسه نیست. خیلی ها هم اجازه نمی گرفتند و سرخود غیبت می کردند تا یک هفته پس از عید!
یک روز پسر عمویم سر کلاس بلند شده بود و در کمال صداقت گفته بود که آقا اجازه من هم نمی آیم می خواهم بروم خانه عمویم پل هوایی...
معلم خواسته اش را اجابت کرده بود و او را روانه خانه کرده بود آن هم برای ده روز!
سالهاست یادگرفته ام ساده بودن وصادقانه گفتن همیشه بر دل می نشیند.
ما امسال نه قصد مسافرت داریم، نه برای نوروز برنامه خاصی؛ اما در شهرم مهمان مهمی داریم!
قرار است میزبانی کنیم....ویروس کرونا را...
متاسفانه این روزها یک لجاجت وسماجت سخت بین مسولان وکاربران فضای مجازی بر سر اینکه این کرونا ویروس کشنده و خطرناکی هست یا نه شکل گرفته! چون بسیاری آمدنش راناچیز و کم اهمیت می شمارند!
پس ساده وصادقانه می گویم:
من سالهاست مشکل ریوی دارم...همسرم برنشیت
وکودک دبستانیم شیرین است! بیشتر برای من ومادر وبرادرش شیرین است خیلی زیاد.
او دیابت دارد!
می دانید مسئولان عزیز دولتی ! جان آدمها آزمایش و خطا ندارد.
دیروز آزمون نیروهای مسلح بود. امروز آزمون ملت و راهپیمایی و رای شان..که سربلند هم شدند؛ اما فردا نوبت آزمون شماست...
بهتر نیست به جای تجهیز مدارس وهزینه های هنگفتی که برای ضد عفونی کردن مدارس و...انجام می دهید که نتیجه نامشخصی هم ندارد، دبستانی هایی که توان مراقبت از خود را ندارند و رعایت توصیه های بهداشتی به شکل استاندارد برایشان دشوار است را تا نوروز تعطیل کنید؟
در دنیای امروز خیلی ها با بهره گرفتن ازیک رایانه و خط اینترنت در خارج از مراکز آموزشی درس می خوانند و یا حتی تدریس می کنند. بسیاری دورکاری انجام می دهند. کشور ما استعداد مخابراتی زیادی دارد. هر کلاس درس یک گروه وکانال اطلاع رسانی در فضای مجازی دارد؛ والدین وقت زیادی را با کودکانشان برای آموزش و مرور دروس مدرسه سپری می کنند و دائم با آموزگار و اولیاء مدرسه در ارتباط هستند.
ساده وصادقانه با مردم رفتار کنید. نه تنها جامعه‌متشنج نمی شود بلکه همکاری بیشتری برای مقابله با بحران شکل می گیرد. امیدوارم که در اتخاذ تصمیم درست سربلند شوید چون اگر تصمیم شما جان کودکانمان را به خطر بیندازند هیچ‌عذری پذیرفته نیست. شرمنده خدا و مردم نشوید.
گاهی برای وقوع یک احتمال شهری را تخلیه می کنند.
مردم رابه تصمیم های انفرادی وخودسرانه وادار نکنید. تحصیل عزیزترو مهم تر از سلامت فرزندانمان نیست. امیدواریم مجبور نشویم از مدرسه رفتن فرزندانمان جلوگیری کنیم .
این یادداشت را به عنوان دلنوشته یک پدر نگران بخوانید. می دانم مانند من بیشمار است. در این مقطع حساس به خاطرحفظ سلامت کودکان کشور عزیزمان پدرانه تصمیم بگیرید!
