بنفشه رضایی- سرمقاله منتشر شده در شماره 81 هفته نامه شهرمن
درد از پس دردي دگر مي آيد و افسوس که تسکيني نيست.
ماه هاست خبر مرگ و رنج هم نوعانمان رمق از جان برده و کاممان را با تلخي تورم و گراني، اختلاس، دزدي، رانت خواري، بي تدبيري در مملکت داري و... سازگار کرده است. عصرگاه روز گذشته که خبر پرواز "ققنوس هاي پاوه" يکي پس از ديگري منتشر شد، بيشترين نکته اي که عمق روحم را آزرد، جان دادن برومنداني بود که براي طبيعت جان مي دهند اما زالو زاده هايي حتي در اين شرايط کيسه مي دوزند و با احتکار ماسک و هر آن چيز ديگري که مي تواند نجات بخش باشد، جان مي گيرند! اکنون که اين چند سطر را قبل از ارسال نشريه به چاپخانه در ساعاتي پس از واقعه فراموش نشدني جان باختن جوانان رعنا و جوانمرد "مختار خنداني"، "بلال اميني" و "ياسين کريمي" در منطقه حفاظت شده بوزين مره خيل پاوه مي نگارم و تصاوير مردم داغديده پاوه را که در خيابان هاي شهر به استقبال پيکر فرزندان غيورشهرشان صف کشيده اند، مي بينم، رسانه هاي معاند انتشار اخبار دروغ و شايعه پراکني را آغاز کرده اند. اميدوارم مسئولان استان هوشمندانه و دلسوزانه اين حادثه تلخ را پيگيري کنند و خانواده هاي جانباختگان و مردم پاوه را در اين غم تنها نگذارند.
اين شماره از شهرمن به نام يکي از بزرگان فرهنگ و ادب کرمانشاه آراسته شده است. شايد تنها دلخوشي که من و همکارانم پس از ماه ها دست و پنجه نرم کردن با مشکلات و کمبودها در مجموعه شهرمن داشتيم. حمايت عزيزاني که ما را در انتشار اين ويژه نامه ياري کردند را هيچگاه فراموش نمي کنيم و قدردانشان هستيم. از مسئولان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي کرمانشاه نيز که براي ياري و همدلي با مطبوعات استان کوچکترين قدمي برنداشتند هم سپاسگزاريم.
